toplu yaşamın karanlık koridorları

otobusun orta koridoru adeta karanlık bir tren gibi oturacak hiç bir yeri olmayan asker taşıyan bir tren gibi ışıktan yoksun, seslerden de sadece sarsıntı var burda ve bana bakanların suratlarını karşıdan baktığımda göremediğim yerlerine düşen ışıklar uzaklaşmalıydım ordan onumdeki yola da bir damla ışık vurdu da hemen bırakmadım peşini takip ettim bi anda arka taraftaydım otobusun aydınlık koridorun da sonra sırtımı dayayacak bir yer buldum da agırlık tek bacağımda, tek bacağımdaki ağrı midemi bulandırdı.



Fotoğraf: Güneş Yüksel Altun

sidikli kontes

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi
kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi"

bu toprakların en büyük şairlerinden can babaya sevgi ve saygılar..
ayrıca inadına şarapla selamlıyorum toprağını.

Fotoğraf: F. Uygun